Archiwum kategorii: Polska

Urzędnik musi zapłacić 45 tys. zł kary za podjęcie bezprawnej decyzji. I to z własnej kieszeni

Opublikowany przez
Odpowiedz

Urzędnik starostwa w Ostródzie ma zapłacić ponad 45 tys. zł odszkodowania za podjęcie decyzji niezgodnej z prawem. To jeden z pierwszych w Polsce przypadków zastosowania obowiązującej od 2011 r. ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych. Na wniosek ostródzkiego starostwa procedurę odszkodowawczą wobec urzędnika wszczęła Prokuratura Okręgowa w Elblągu. Starostwo poniosło szkodę finansową na skutek zatwierdzenia przez niego projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego, które były niezgodne z prawem.

Decyzję o pozwoleniu na budowę unieważnił w postępowaniu odwoławczym wojewoda. Z tego powodu inwestor, który musiał przerwać prace i dokonać rozbiórki, wytoczył powiatowi powództwo o zwrot poniesionych szkód. Sąd przyznał mu rację i nakazał powiatowi zapłatę ponad 95 tys. zł wraz z ustawowymi odsetkami. Prokuratura uznała, że naruszenie prawa w tej sprawie było „rażące”, a winę za to ponosi konkretny urzędnik, który powinien zapłacić ponad 45 tys. zł, czyli dwunastokrotność swojego miesięcznego wynagrodzenia, ponieważ działał nieumyślnie. Gdyby wina była umyślna, to prokuratura zażądałaby od niego pełnej kwoty wypłaconej inwestorowi przez starostwo.

Nie mieli ubezpieczeń

Według starosty ostródzkiego Andrzeja Wiczkowskiego, do wydania błędnej decyzji budowlanej doszło w tym urzędzie jeszcze w poprzedniej kadencji samorządu. Dlatego po objęciu stanowiska zobowiązał wszystkich podległych pracowników do drobiazgowego przestrzegania procedur i ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za błędne decyzje. Jak przyznał, wcześniej takich ubezpieczeń nie mieli, co oznacza, że ew. konsekwencje błędów musieliby pokrywać z własnej kieszeni.

Wiczkowski powiedział też, że musiał złożyć do prokuratury wniosek o wszczęcie postępowania wyjaśniającego, ponieważ sąd za błędną decyzję obwinił konkretnego urzędnika wydziału budownictwa w starostwie.

Jednak w ocenie starosty „ta sprawa nie jest do końca jednoznaczna”, bo powiatowy urzędnik „został wprowadzony w błąd” przez osobę, która wcześniej na zlecenie urzędu gminy opracowała projekt decyzji o warunkach zabudowy. Z tego powodu właściciel działki uzyskał zezwolenie na budowę domu zbyt blisko ściany lasu.

Możliwość wyciągnięcia finansowych konsekwencji wobec urzędników wprowadziła ustawa o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa, która weszła w życie 17 maja 2011 r. Miała ona przeciwdziałać niekompetencji i niefrasobliwości urzędników oraz podnieść jakość podejmowanych przez nich rozstrzygnięć administracyjnych.

gazeta.pl

4 lata skutecznej wojny z Orange

Opublikowany przez
12

10 tys. zł zapłaci Orange kobiecie, którą bezpodstawnie pozwano do e-sądu za rzekomy dług. Spór trwała… 4 lata.

Katarzyna Gryga była abonentką TP SA. Po zmianie miejsca zamieszkania wypowiedziała umowę. Klientkę poinformowano, że nie zalega z płatnościami. Był rok 2008.

Jednak 17 marca 2011 r. do gry wszedł komornik. Gryga pracowała na podstawie umowy-zlecenia w Ministerstwie Kultury jako prawnik. Komornik zajął całe jej wynagrodzenie, gdyż nie podlegało ono ochronie jak wynagrodzenie pracownika etatowego. Dług wynosił wtedy ponad 9 tys. zł.

Ona o długu nie miała pojęcia. Czemu więc komornik zajął konto? Orange mimo rozwiązania umowy nadal naliczał opłaty za nieistniejący numer. A monity do zapłaty słał na adres, pod którym Pani Katarzyna dawno nie mieszkała. W końcu TP SA sprzedała wierzytelność firmie windykacyjnej, która złożyła pozew o zapłatę w e-sądzie. W październiku 2010 r. sąd wydał nakaz zapłaty – dotyczył on znacznej części długu. Zarówno windykator, jak i sąd posługiwali się jednak nieaktualnym adresem, więc dłużniczka o postępowaniu nie miała pojęcia. Akcja komornika zaskoczyła ją zupełnie.

Wygrana niczym porażka

Sprawa trafiła do sądu, który w grudniu 2012 r. umorzył postępowanie, a pieniądze zajęte przez komornika Pani Katarzynie zwrócono. Niestety, w międzyczasie straciła ona pracę w resorcie kultury.

Kobieta uznała, że działania telekomunikacyjnego giganta przyniosły jej osobiste straty. Stres, podważona opinia w pracy. Skierowała więc pozew przeciwko Orange Polska o zadośćuczynienie. Domagała się 20 tys. zł.

Wyrok zapadł w lipcu 2014 r. Młoda prawniczka usłyszała, że ma absolutną rację w kwestii długu – nie istniał, nie powinien być sprzedawany, nie powinno dojść do egzekucji komorniczej, a ponadto posługiwano się wadliwym adresem. „Wygrała” 2 tys. zł. A jednocześnie miała oddać Orange Polska 1933,60 zł jako zwrot części wynagrodzenia pełnomocnika Orange. Skąd problem z kosztami? Prawniczka chciała 20 tys. zł, wygrała 2 tys. zł. Proporcjonalnie „przegrała” sprawę w 90 proc., a to miało wpływ na podział kosztów. W ten sposób sądy rozliczają koszty postępowań.

Efekt ekonomiczny walki z telekomem: 66 zł i 40 groszy zysku. Dla pokrzywdzonej.

Skuteczna apelacja

Wygrana 66 zł, jak się łatwo domyślić, nie satysfakcjonowała klientki telekomu. Złożyła apelację. W październiku zapadł wyrok. 10 tys. zł na rzecz klientki, żadnych kosztów sądowych. Dochodzenie tej kwoty trwało 4 lata.

– Powiedzmy sobie szczerze mało kto ma czas, zdrowie, pieniądze i tyle konsekwencji, aby przez 4 lata dochodzić swoich praw. Dla mnie to skandal, że w ogóle TPSA nie poczuwała się do załatwienia sprawy ugodą i do przyznania się – mówi „Wyborczej” Katarzyna Gryga. – Przy okazji prosiłam TP SA, aby napisało pismo do ministerstwa, przepraszające mnie. Bo zajęcie komornicze na tak dużą kwotę dla młodego prawnika to strzał w kolano, zniszczenie jego wiarygodności na lata. Tymczasem Orange nie poczuło się do powiedzenia prostego słowa „przepraszam” przez 4 lata.

Orange nie kwestionuje swojego błędu. Ma jednak inny punkt widzenia.

– W tej konkretnej sprawie Orange Polska w październiku 2011 r. zaproponował zawarcie ugody i wypłacenie rekompensaty pieniężnej. Nasza propozycja została przedstawiona jeszcze na etapie przedsądowym. Przyznaliśmy się też do błędu. Zaproponowana ugoda nie była jednak satysfakcjonująca dla klienta – wyjaśnia Wojciech Jabczyński, rzecznik Orange. Telekom proponował 2 tys. złotych.

– Spór pomiędzy Orange Polska a klientem tyczył się jedynie co do wysokości zadośćuczynienia, a nie odpowiedzialności Orange Polska czy zakresu popełnionego błędu przez nas błędu – przekonuje Jabczyński.

Z taką opinią polemizuje Katarzyna Gryga.

– Orange uparcie twierdziło, nawet w odpowiedzi na moją apelację, że w ogóle nic nie zrobiło i zachowało się prawidłowo. Przecież nikt mi nawet nie zaoferował zwrócenia kosztów powództwa przeciwegzekucyjnego, ani kosztów komornika, które musiałam ja zapłacić, aby oddał mi moją zajętą pensję – opowiada prawniczka. I wyjaśnia czemu tak uparcie się procesowała. – Chciałabym, aby ten wyrok pokazał, że trwa to bardzo długo, ale żeby ludzie nie odpuszczali takich spraw. Chciałabym, aby dostarczyciele usług masowych nie czuli się bezkarni.

Komornik, prokurator, procedury

Od prawomocnego orzeczenia minął miesiąc.

Katarzyna Gryga: – Orange do dziś nie zapłaciło. Najwyraźniej będę zmuszona skorzystać z pomocy komornika – zapowiada.

Adwokat Barbara Gryga, pełnomocniczka: – Gdyby TP SA było osobą fizyczną, powódka złożyłaby doniesienie do prokuratury. Bo jak inaczej nazwać wymyślenie nieistniejącego długu, sprzedanie go firmie windykacyjnej i podanie adresu, który nie istnieje? Kodeks karny nazywa to usiłowaniem wyłudzenia.

Wojciech Jabczyński, Orange: – W Orange Polska mamy wdrożone restrykcyjne i precyzyjne procedury, które co do zasady mają zapobiegać takim przypadkom, jak opisany. Jeśli jednak zdarzy się taka sytuacja, co dzieje się incydentalnie, każda sprawa jest rozpatrywana indywidualnie.

Read more: http://wyborcza.biz/biznes/1,100896,19116571,4-lata-skutecznej-wojny-z-telekomem.html#ixzz3qGvlpjne

Policjanci z Nysy z zarzutami przekroczenia uprawnień. „To były pojedyncze zdarzenia”

Opublikowany przez
Odpowiedz

Prokuratorzy z Opola prowadzą śledztwo w sprawie czterech policjantów z Nysy. – Zarzuty dotyczą przekroczenia uprawnień i innych przestępstw mających miejsce w toku wykonywania czynności służbowych – informują prokuratorzy. Na razie nie ujawniają czy policjanci przyznali się do winy.

Czterech funkcjonariuszy z KPP w Nysie zatrzymali we wtorek policjanci na polecenie prokuratury. Mundurowi pracowali w wydziale kryminalnym. Usłyszeli już zarzuty. – Dotyczą one takich zachowań jak: wywieranie nacisków podczas przesłuchań, zatajanie faktów, sugerowanie treści zeznań, przyjęcie obietnicy korzyści majątkowej i ujawnienie informacji z postępowanie – wylicza Lidia Sieradzka z prokuratury okręgowej w Opolu.

Policja czeka na krok prokuratury

Jak podkreśla Sieradzka „były to pojedyncze zdarzenia”. Według prokuratorów nie było to działanie zorganizowanej grupy przestępczej. Na razie śledczy nie ujawniają czy policjanci przyznali się do winy. W biurze prasowym komendy wojewódzkiej policji w Opolu zapytaliśmy czy funkcjonariusze zostali zawieszeni w pełnieniu obowiązków służbowych. – Za wcześnie, by o tym mówić. Czekamy na oficjalne stanowisko prokuratury w tej sprawie – powiedział podinsp. Jarosław Dryszcz z KWP w Opolu.

tvn24.pl

Nadszarpnięte zaufanie do policji. Proces o podrzucenie marihuany

Opublikowany przez
1

Kar więzienia – 2,5 roku bezwzględnego pozbawienia wolności oraz 1,5 roku w zawieszeniu – domaga się prokuratura dla dwóch policjantów, oskarżonych o podrzucenie narkotyków do samochodu urzędnika kontroli skarbowej.

Przed Sądem Rejonowym w Białymstoku zakończył się w środę (13.05) trwający od grudnia 2014 roku proces dwóch policjantów, oskarżonych o przekroczenie uprawnień, fabrykowanie dowodów i składanie fałszywych zeznań. Zdaniem prokuratury wrobili w posiadanie narkotyków niewinnego człowieka, urzędnika kontroli skarbowej. Występuje on w procesie w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

Wyrok w tej bulwersującej sprawie zostanie ogłoszony za tydzień.

Żona: Zobaczyłam zmaltretowanego człowieka

Zanim strony wygłosiły mowy końcowe, zeznawała jeszcze żona pokrzywdzonego. O dniu, w którym zatrzymano męża (18 października 2011 r.), mówiła tak:

– Od godz. 16 nie mogłam skontaktować się z mężem, dzwoniłam na pogotowie, dziecko wpadło w histerię. To był jeden wielki koszmar. Kiedy przyszli policjanci i powiedzieli, że mąż został zatrzymany pod zarzutem posiadania konopi indyjskich, poczułam wielką ulgę. Wiedziałam, że to absurdalne zarzuty.

Tamtego dnia pracownik Urzędu Kontroli Skarbowej, po pracy stał w korku na Dojlidach. Policyjny patrol kazał mu zjechać na pobocze, wysiedli dwaj umundurowani policjanci. Zaczęli przeszukanie samochodu urzędnika. W pewnej chwili jeden z nich za fotelem pasażera znalazł niewielkie foliowe zawiniątko. Rozwinął je, w środku był susz roślinny. 3,2 grama konopi.

– Kiedy wyszedł [został zatrzymany na 48 godzin, potem zostały mu przedstawione zarzuty – red.], zobaczyłam zmaltretowanego człowieka. Ze łzami w oczach powtarzał, że może stracić pracę. Praca była dla niego wartością nadrzędną – mówiła w sądzie żona.

Gdy śledczy zagłębili się w sprawę, coś zaczęło im się nie układać. Dotarli do dowodów na to, że marihuana została podrzucona. 12 czerwca 2013 roku śledztwo przeciwko urzędnikowi zostało umorzone, a prokuratura dobrała się do usiłujących wrobić go stróżów prawa.

– Nadszarpnęli nasze zaufanie do policji, każdy w takiej sytuacji straciłby ufność do ludzi. Z czasem nabieramy dystansu, ale to piętno zostanie na całe życie – dodawała kobieta.

Kozioł ofiarny?

Na ławę oskarżonych trafił emerytowany już funkcjonariusz Oddziału Prewencji Policji w Białymstoku – 50-letni Marek J. oraz zawieszony policjant z tego oddziału – 45-letni Wojciech Z. Konsekwentnie nie przyznawali się do winy.

Obrończyni Wojciecha Z. mecenas Ewa Krętowska przekonywała, że jej klient był tylko kierowcą nadzoru nad funkcjonariuszami, tego dnia wyjechał ze swoim przełożonym Markiem J. i wykonywał jego polecenia. Ani nie wybierał trasy, którą jechali, ani samochodu do kontroli. Owszem, to on odnalazł zawiniątko pod fotelem, ale szukał tam po raz drugi, na wyraźne wskazanie przełożonego. Adwokat przypuszcza, że mogło się tam znaleźć za sprawą Marka J., który przeszukiwał przód auta, a potem nakazał Wojciechowi Z. przejrzenie tyłu, od strony pasażera. Podsumowała, że jej klient został we wszystko uwikłany, bez cienia jego winy.

Z kolei mecenas Bartosz Wojda, obrońca Marka J. twierdzi, że dowody przeciwko jego klientowi to tylko łańcuch poszlak. To on wybrał trasę wiodącą przez niewielką uliczkę Stoczni Gdańskiej, ale docelowo mieli dotrzeć do magazynów policji na Wspólnej, by je skontrolować, a z racji trwających remontów dróg, był to wskazany objazd. Zatrzymanie akurat tej osoby do kontroli to kwestia przypadku. Na folii z narkotykiem brak linii papilarnych i materiału genetycznego jego klienta. Wobec czego domaga się jego uniewinnienia.

Sam oskarżony Marek J. dodawał: – Jestem niewinny, swoje obowiązki wypełniałem sumienne. Zostałem wskazany jako ewentualny kozioł ofiarny.

Kto za tym stał?

Akt oskarżenia objął także inne, niezrozumiałe czynności Marka J. Miał on 29 września 2011 roku sprawdzać dane zatrzymanego urzędnika i sporządzić meldunek informacyjny o nim jako o osobie, która handluje narkotykami. W trakcie procesu policjant tłumaczył się, że ktoś mógł skorzystać z jego karty, by dostać się do systemu. A zresztą dostęp do komputera miał każdy, bo ponoć system funkcjonował fatalnie, logowanie trwało kilkanaście minut, więc lepiej się było nie wylogowywać. Prokuratura jest zdania, że próba wrobienia urzędnika w narkotyki mogła mieć związek z wykonywanymi przez niego czynnościami służbowymi, jednak w toku śledztwa tej hipotezy pokrzywdzonego jednoznacznie nie udało się udowodnić. Również sąd nie podejmował tego wątku. W swoich zeznaniach pokrzywdzony urzędnik przyznał, że podejrzewa, iż zostało to zlecone przez podatników, których kontrolował.

Świadomie nadużyli uprawnień, aby zaszkodzić

Prokuratura żąda dla Marka J., który miał być inspiratorem całej akcji, 2,5 roku więzienia oraz zakazu wykonywania zwodu związanego z dostępem do danych osobowych na okres 4 lat. Dla Wojciecha Z. – 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na 4 lata, grzywny oraz zakazu wykonywania zawodu policjanta na 4 lata.

Oskarżeni mieliby też solidarnie zapłacić 30 tys. zł zadośćuczynienia na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

W mowie końcowej prokurator Aneta Czokało-Deptuła z Prokuratury Okręgowej w Białymstoku przypominała, że taka formacja jak policja została powołana po to, by służyć społeczeństwu, do jej zadań należy ochrona zdrowia i życia ludzi oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Ma też określony katalog uprawnień, będący „biblią” funkcjonariuszy.

– Oskarżeni, jako stróże prawa, funkcjonariusze z wieloletnim stażem, zajmujący kierownicze stanowiska, nadużyli tych uprawnień, w sposób przemyślany i z pełną świadomością zaszkodzenia konkretnej osobie – innemu funkcjonariuszowi publicznemu – mówiła prokurator, określając spreparowaną przez oskarżonych sytuację jako obrzydliwą. – Nie życzyłabym sobie ani żadnemu innemu funkcjonariuszowi publicznemu, aby znalazł się w takiej sytuacji.

Przywołała też słowa żony pokrzywdzonego o nadszarpnięciu zaufania.

– Oskarżeni zawiedli jako policjanci, bo nadużyli uprawnień im przysługujących. Uprawnień, zastosowaniu których przyświeca cel, jakim jest wykrywanie przestępstw i ściganie ich sprawców. Nadużyli tych uprawnień po to, by inną osobę wmanipulować i postawić ją w roli przestępcy – dodała prokurator.

Sąd zapowiedział możliwość wyeliminowania z zarzutów poświadczenia nieprawdy przez funkcjonariusza publicznego w wystawionym przez niego dokumencie oraz składania fałszywych zeznań.

gazeta.pl

Umorzona sprawa korupcji w Sądzie Najwyższym. Zaczęła się od wrocławskiego biznesmena

Opublikowany przez
Odpowiedz

Umorzono śledztwo w sprawie korupcji w Sądzie Najwyższym. Chodzi o próbę kupienia za łapówkę wyroku Sądy Najwyższego. Miał on uchylić do ponownego rozpoznania sprawę cywilną jaką zajmowały się wrocławskie sądy Okręgowy i Apelacyjny. Był to spór pomiędzy biznesmenami o rozliczenie prowadzonej inwestycji. Sprawa zaczęła się od tajnej akcji o kryptonimie „Vesper” prowadzonej przez agentów wrocławskiego CBA. Przedsiębiorca, który przegrał proces, współpracował z CBA. Uczestniczył w tej operacji i pod kontrolą agentów wręczał łapówki. Materiały sprawy „Vesper” były głównym dowodem w śledztwie. Gdańska Prokuratura Apelacyjna oceniła, że nie da się ich wykorzystać do ewentualnego procesu. Stąd umorzenie. Choć – jak powiedział nam rzecznik prokuratury Mariusz Marciniak – operacja CBA była legalna.

Rzecz zaczęła się na przełomie 2008 i 2009 roku. Wrocławski biznesmen, który przegrał proces o 17 mln zł, dostać miał propozycję korupcyjną od jednego z prawników. Chodziło o obietnicę, że za pomocą znajomości w Sądzie Najwyższym można doprowadzić do uchylenia niekorzystnych wyroków.

Za pośrednictwem wrocławskiego prawnika biznesmen poznał sędziego NSA, zapalonego myśliwego. Ten obiecał załatwić sprawę u swojego znajomego w Sądzie Najwyższym. Na różnych etapach tej sprawy różnym jej uczestnikom wręczano pieniądze i inne prezenty. Na przykład sędziemu NSA zorganizowano polowanie w Rosji. Pojechał na nie z wrocławskim biznesmenem i udającym jego asystenta funkcjonariuszem CBA z Wrocławia. Upolowano głuszce i cietrzewie.

https://youtu.be/HWu23rynwus

Sędzia Sądu Najwyższego – na prośbę swojego znajomego z NSA – przyjął do konsultacji projekt skargi kasacyjnej. Został wysłany mailem na jego oficjalny adres. I – w rozmowie telefonicznej podyktował jak taka skarga powinna być napisana. Kilka miesięcy temu Telewizja Republika ujawniła nagrane przez CBA dwie rozmowy sędziego NSA i Sędziego Sądu Najwyższego na ten temat. Wiemy o innych nagranych rozmowach obu panów. W tym o jednej, podczas której miało dojść do rozmowy o tym jak przekonać sędziego, zajmującego się sprawą, do wydania „właściwego” wyroku.

Operacja „Vesper” zakończyła się jesienią 2009. Do kupienia wyroku nie doszło. Być może – przynajmniej niektórzy uczestnicy tej operacji – zorientowali się, że to prowokacja. Kilka tygodni wcześniej media ujawniły tzw. „aferę hazardową”. Dotyczyła wrocławskiego biznesmena branży hazardowej Ryszarda Sobiesiaka i jego nieformalnych układów z politykami PO. Miały one zablokować uchwalenie przepisów niekorzystnych dla branży. Na trop „afery hazardowej” CBA wpadło realizując operację „Vesper”. Być może też współpracującym z biznesmenem sędziom nie udało się przekonać do pomocy tego, który wydawał wyrok.

https://youtu.be/GMFzTGLjvOM

Śledztwo w tej sprawie prowadziła najpierw krakowska Prokuratura Apelacyjna. Umorzyła je jesienią 2012 roku. Ale później – po kontroli Prokuratury Generalnej – wznowiono postępowanie i przekazano je do Gdańska. Kilka dni temu ponownie umorzono sprawę. Prokuratura w Gdańsku – wynika z przesłanego mediom komunikatu – uznała, że materiały sprawy „Vesper” nie nadają się na dowody.

Szczegóły są tajne. Śledczy wskazują oględnie na „restrykcyjne” warunki jakie muszą być spełnione by materiały z operacji specjalnej uznać za dowód w śledztwie i później w sadowym procesie. Te warunki wynikają m.in. z wyroków Sądu Najwyższego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

Jeden z nich mówi o tym, że operację specjalną można rozpocząć gdy są wiarygodne informacje o przestępstwie już popełnionym. A nie takim, które być może w przyszłości popełnione będzie. Inny – na który zwraca uwagę prokuratura w komunikacie – dotyczy „pasywnej” postawy uczestników tajnej akcji. Chodzi na przykład o to, by agenci CBA sami nie namawiali na wzięcie łapówki.

W gdańskiej prokuraturze prowadzone jest nadal śledztwo ale w pięciu innych wątkach. Dotyczą m.in. osób z wrocławskiego wymiaru sprawiedliwości. W jednym z nich chodzi o powoływanie się na dojścia do wrocławskiego magistratu.

Czytaj więcej: http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/3911723,umorzona-sprawa-korupcji-w-sadzie-najwyzszym-zaczela-sie-od-wroclawskiego-biznesmena,2,id,t,sa.html

Czytaj także

Estońska plaga, czyli polowanie na polskie spółki

Opublikowany przez
Odpowiedz

W Prokuraturze Apelacyjnej w Poznaniu jest już ponad 30 spraw dotyczących prób przejęcia polskich spółek. Za każdym razem sprawcą jest firma z Estonii. Rzecz dzieje się na rynku spółek paliwowych. Wszystko zaczyna się od sfałszowanych weksli, którymi posługuje się estońska spółka Andvens Invest OU z siedzibą Tallinnie. Potem pojawia się wyrok sądu polubownego BINAR, który nakazuje polskiej firmie zapłatę „należności”. „Wierzyciel” uzyskuje w sądzie klauzulę wykonalności i wkracza komornik, który ściąga pieniądze i przesyła na rachunek Andvens w fińskim banku. – Po otrzymaniu pierwszych wniosków komornik dokonał telefonicznie weryfikacji ich autentyczności w Sądzie Okręgowym. Sąd jej nie kwestionował – mówi Marek Grzelak, rzecznik Izby Komorniczej w Poznaniu.

Po moim tekście „Estoński skok na spółkę” zadzwonił Michał Kwieciński, udziałowiec jednej z firm, wobec których także wszczęto postępowanie komornicze. – Jedna ze spółek straciła około 140 tys. zł – mówi.

Postępowaniem w sprawie poszkodowanych zajmuje się Prokuratura Apelacyjna w Poznaniu. W sumie takich spółek w Polsce jest 206. Ich nazwy pojawiają się w 30 prowadzonych sprawach.

Prawnicy z estońskiej spółki robią wszystko, by utrudnić poszkodowanym obronę. Składają w sądzie rejestrowym wnioski o zmianę w Krajowym Rejestrze Spółek prezesów i udziałowców okradanych firm. Nowymi szefami zarządów zostają zawsze Tammaru Aivar albo Veiko Kovalenko. A potem „przenoszą” siedziby przejętych spółek do Warszawy – Al. Jerozolimskie 96. To wirtualne biuro, czyli tak naprawdę adres korespondencyjny.

Niestety, polskie sądy wydają postanowienia korzystne dla Andvens, choć z Tallinna napływają niekompletne i sfałszowane dokumenty – fałszerstwo dokumentów w przypadku Oil Tank potwierdziła Prokuratura Okręgowa w Warszawie. – Warszawski sąd zmienił zarząd mojej spółki Petronix – opowiada Michał Kwieciński. – Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy wydał postanowienie i prezesem oraz głównym udziałowcem Petronixu został Veiko Kovalenko. I tu proszę uważać: choć Kovalenko wnioskował o odwołanie z funkcji prezesa zamiast Pawła Świderskiego jakiegoś Marka S., to jednak wykreślono Świderskiego.

Zdaniem Kwiecińskiego i jego prawników estońska spółka nie dotrzymała terminów procesowych przekazania do KRS umowy sprzedaży udziałów Petronixu. – A warszawski sąd jedynie zwrócił się do estońskiej spółki o jej dosłanie. I otrzymał kolejny podrobiony dokument – dodaje biznesmen.

Zapytałam Katarzynę Kisiel, rzeczniczkę prasową ds. cywilnych Sądu Okręgowego w Warszawie, dlaczego tak się stało. – Sąd rejestrowy dokonuje wpisów na podstawie przedłożonych dokumentów [nie bada stanu faktycznego]. Jeżeli w ocenie orzecznika dokumenty dołączone do wniosku mogą stanowić podstawę do dokonania wpisu, wpis taki jest dokonywany. A jeśli właściciele mają zastrzeżenia, to mogą składać skargi – poinformowała sędzia.

– I będą one rozpatrywane tygodniami – komentują poszkodowani.

Andvens nie odpuszcza

O pierwszej z przejętych spółek – Oil Tank – pisałam pod koniec kwietnia. Jej prezesem i głównym udziałowcem jest Franciszek Janik. Gdy kończyłam tekst, wydawało się, że firma zaczyna wychodzić na prostą. Sąd po kilku tygodniach uchylił klauzulę wykonalności nadaną fałszywemu wyrokowi polubownemu. Postępowanie egzekucyjne zawieszono, a zajęte przez komornika pieniądze nie trafiły do oszustów.

– I właśnie o nie teraz toczy się gra – mówi mec. Martyna Kupiecka, pełnomocniczka Janika. Po zawieszeniu egzekucji estońska spółka wystąpiła o zmianę prezesa Oil Tank, a 27 marca 2015 r. złożyła wniosek do sądu rejonowego o ogłoszenie upadłości przejętej firmy.

Sąd gospodarczy powołał syndyka. Co dalej?

– Znów trzeba czekać – wzdycha mec. Kupiecka. – Stale ścigam się z oszustami. Nie wiem, czy uda mi się zablokować ich działanie i jeszcze zmusić sądy do szybkiego rozpatrywania naszych skarg, by nie przejęli naszych pieniędzy.

Kto atakuje?

Sprawdzam, skąd działają agresywne spółki – czy naprawdę z Estonii? Zaczęłam od sądu arbitrażowego BINAR. Ma siedzibę w Warszawie i stronę internetową po angielsku, polsku, estońsku i rosyjsku. Żadnych nazwisk, tylko regulamin i cennik usług. Prosiłam o spotkanie. Zero reakcji. Wybrałam się na ul. Emilii Plater. Udało mi się tylko potwierdzić, że BINAR wynajmuje tam pomieszczenia. Znam jedynie z dokumentów nazwisko sędziego, który wydawał wyroki – Alar Salu. Kim jest? Pomogli mi to ustalić polscy biznesmeni działający w Estonii. Internet i tamtejsza prasa podają, że Alar Salu to estoński prawnik, były sędzia skazany za korupcję.

A spółka Andvens Invest OU z siedzibą Tallinnie? Została założona 30 sierpnia 2013 r. Kapitał zakładowy 2,5 tys. euro. O jej prezesie pisała „Capital Gazeta”. Niedawno został skazany przez sąd za produkcję amfetaminy na osiem i pół roku więzienia. To nie pierwszy jego wyrok. W 2012 roku odsiedział karę ośmiu miesięcy. Wyszedł w lecie 2013 r. i właśnie w tym czasie zarejestrowano Andvens Invest OU. Andriej Železkin – rzekomy prezes – jest „słupem”? To prawdopodobne, bo przejmujący paliwowe spółki są sprytni i świetnie znają nasze prawo.

Mec. Martyna Kupiecka: – Cały czas mam wrażenie, że walczę nie tylko z oszustami, ale też z polskim wymiarem sprawiedliwości. Bezwład w działaniu sądów w naszej sprawie jest nieprawdopodobny!

Michał Kwieciński myśli podobnie. Firma Andvens , odpowiadając na jego kroki prawne, właśnie odwołała wszystkich polskich pełnomocników spółki. Jedno tylko się Kwiecińskiemu udało: wywalczył, by sąd rejestrowy zawiesił Kovalenkę jako prezesa przejętych spółek. Obecnie wszyscy poszkodowani czekają na efekty prokuratorskiego śledztwa.

gazeta.pl

Adwokat Szymon Matusiak ze Szczecina lubi sobie pożartować ….

Opublikowany przez
8

Otrzymaliśmy od naszych czytelników, sygnał o adwokacie „żartownisiu” ze Szczecina. Informacja była tak szokująca, iż na pierwszy rzut oka wydawała się niewiarygodna. Jednak po szybkim sprawdzeniu profili FB mecenasa Szymona Matusika ze Szczecina byliśmy bardzo zaskoczeni i zniesmaczeni. Właściwie bez komentarza przedstawiamy „żarty” adwokata Matusiaka, prezentowane na oficjalnym i publicznym profilu. Ocenicie je Państwo sami. Ale bez wątpienia nie tylko są to niesmaczne „żarty” są wręcz chamskie. Zaraz po powiadomieniu rzecznika prasowego ORA w Szczecinie profil został zablokowany. Jednak przez wiele miesięcy publiczność mogła podziwiać poczucie humoru adwokata Szymona Matusiaka.

matusiak_fb_00 matusiak_fb_01 matusiak_fb_02 matusiak_fb_03 matusiak_fb_04 matusiak_fb_05

Pomimo wielokrotnych prób nie udało się nam uzyskać komentarza adwokata Szymona Matusiaka ze Szczecina.
Czekamy natomiast na stanowisko rzecznika prasowego ORA w Szczecinie.

AKTUALIZACJA: 20-04-2015
Otrzymaliśmy informację od rzecznika prasowego ORA w Szczecinie, iż sprawa została skierowana do rzecznika odpowiedzialności dyscyplinarnej ORA w Szczecinie. O sprawie będziemy informować. Docierają do nas kolejne sygnały, dotyczące niezgodnie z prawem działania adwokata Szymona Matusiaka.

LC

Policjant z Olsztyna miał bić podczas przesłuchania

Opublikowany przez
Odpowiedz

Jednemu z trzech zatrzymanych w czwartek funkcjonariuszy olsztyńskiej komendy policji prokuratorzy zarzucili stosowanie przemocy wobec osoby przesłuchiwanej w „celu uzyskania wyjaśnień i informacji”.

To dalszy ciąg sprawy zatrzymań funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w Olsztynie. Trzech z nich zostało zatrzymanych w czwartek, a kolejny, czyli już czwarty, w nocy z czwartku na piątek.

Z informacji, do których dotarła „Wyborcza” Olsztyn wynika, że zatrzymani policjanci są związani z pionem kryminalnym, a konkretnie z wydziałem do walki z przestępczością przeciwko życiu i zdrowiu.

Szczupłość oficjalnych informacji szybko dała pole do domysłów, jakie grzechy i grzeszki mogli mieć na sumieniu zatrzymani mundurowi. Jak już w czwartek pisaliśmy, policjanci w nieoficjalnych rozmowach podawali najróżniejsze teorie, od używania paralizatora do wymuszania zeznań, po teorie, że chcąc ułatwić sobie pracę, podrzucali osobom podejrzanym narkotyki.

Ile jest w tym prawdy, a ile fikcji, nie sposób powiedzieć. Śledczy bowiem zasłaniają się dobrem śledztwa i nie ujawniają szczegółów sprawy.

Rzecznik Prokuratury Okręgowej w Olsztynie Zbigniew Czerwiński informował nas jednak, że śledztwo jest prowadzone w kierunku artykułu 246 Kodeksu karnego. – Mówi on o tym, że funkcjonariusz publiczny, który w celu uzyskania określonych zeznań, wyjaśnień, informacji lub oświadczenia stosuje przemoc, groźbę bezprawną lub w inny sposób znęca się fizycznie lub psychicznie nad inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 – tłumaczył prokurator Czerwiński.

Cała czwórka minioną noc spędziła w policyjnej izbie zatrzymań w Olsztynie. W piątek dowiedzieliśmy się, że jednemu z policjantów został już przedstawiony jeden zarzut. Według śledczych funkcjonariusz ten miał stosować przemoc wobec osoby podejrzanej w „celu uzyskania od niej wyjaśnień i informacji w toczącej się sprawie”.

Do zdarzenia tego miało dojść 31 marca b.r. w Olsztynie. Z nieoficjalnych informacji, do których dotarliśmy, wynika, że policjant miał bić tę osobę pięściami i kopać po całym ciele, przewracać z krzesła.

Prawdopodobnie w ciągu dnia zapadną decyzje co do pozostałych zatrzymanych policjantów. Obecnie są oni dowożeni do prokuratury na przesłuchania.

Dodajmy, że zatrzymani funkcjonariusze mają staż pracy w policji od 3 do 9 lat.

gazeta.pl

Nagrał pirata drogowego i sam ma kłopoty. Sprawa rowerzysty wraca do sądu

Opublikowany przez
2

Sąd jeszcze raz musi się zająć się sprawą Krzysztofa Kęsika, który przekazał policji film pokazujący wykroczenie drogowe kierowcy samochodu i sam też został ukarany mandatem. W pierwszym procesie rowerzysta został uniewinniony, ale policja złożyła apelację.

Gdyński sąd musi zapoznać się z nowymi dowodami i jeszcze raz sprawdzić, czy należy ukarać rowerzystę, który wysłał policji film pokazujący pirata drogowego – to decyzja sądu okręgowego w Gdańsku, który rozpatrywał apelację policji w tej sprawie.

– Jestem nieco zaskoczony, myślałem, że mój klient już dziś dowie się, że jest ostatecznie niewinny. Stało się inaczej – powiedział po rozprawie Tomasz Złoch, pełnomocnik oskarżonego.

– Nie zrobiłem nic złego, chciałem tylko pomóc policji – dodał Krzysztof Kęsik.

Nagrał pirata i sam ma kłopoty

Problemy Krzysztofa Kęsika, rowerzysty z Gdyni rozpoczęły się w lipcu ubiegłego roku, gdy wysłał policji film pokazujący jak z dużą prędkością na podwójnej linii ciągłej wyprzedza go samochód.
W odpowiedzi policjanci postanowili ukarać nie tylko kierowcę samochodu, ale i rowerzystę, który ich zdaniem jechał za daleko od prawej krawędzi jezdni.

Sprawa trafiła do sądu, bo pan Krzysztof nie przyjął mandatu. W styczniu sąd rejonowy w Gdyni uniewinnił rowerzystę. Sędzia argumentował wyrok tym, że policja w niewystarczający sposób udowodnił to, że autorem filmu jest oskarżony, a ten przed sądem konsekwentnie milczał i nie przyznawał się do winy.

Przyznał się na antenie?

Jednak zdaniem policjantów Krzysztof Kęsik przyznał się, więc złożyli apelację i dołączyli do niej rozmowę z reporterem TVN24, podczas której zdaniem mundurowych Kęsik jednoznacznie przyznaje się do winy.

Na nagraniu rowerzysta mówi dziennikarzowi, że to on zrobił nagranie. Pokazuje również, gdzie miał przyczepioną kamerkę. Podczas rozmowy z reporterem przypomniał, że wysłał nagranie, bo policja zachęcała, żeby dostarczać takie materiały.

Wrocław: Skazany były poseł na wolności. Powód? Sędziowie zapomnieli o obrońcy…

Opublikowany przez
Odpowiedz

Wrocławski przedsiębiorca i były poseł Zenon M. miał wyłudzić przeszło 22 mln zł bankowych kredytów. Wszystko działo się przed piętnastoma laty. Ale do dziś nie może zapaść prawomocny wyrok w tej sprawie. Kilka miesięcy temu Sąd Najwyższy – już drugi raz z rzędu – uchylił wyrok pięciu lat więzienia. Powód? Banalny. Wrocławski Sąd Apelacyjny nie zawiadomił o rozprawie jednego z dwóch obrońców oskarżonego biznesmena.

Teraz rozprawę trzeba będzie powtórzyć. Pierwszy raz Zenon M. został skazany w 2011 roku przez wrocławski Sąd Okręgowy. Wyrok ten utrzymał Sąd Apelacyjny ale uchylił Najwyższy w 2012 roku. Nakazał przesłuchanie w Sądzie Apelacyjnym jednego ze świadków. W 2013 roku zapadł kolejny wyrok – pięciu lat więzienia.

Oskarżonego broniło dwóch adwokatów. O terminie rozprawy – na której mieli przemawiać obrońcy – zawiadomiono tylko jednego.

W kasacji od tego wyroku obrońcy Zenona M. przekonywali, że to ograniczenie prawa do obrony. Bardzo poważny zarzut. Choć mieli znacznie więcej zarzutów do wyroku Sądu Apelacyjnego.

Ale Sąd Najwyższy w ogóle nie zajmował się innymi argumentami za uchyleniem wyroku pięciu lat. Wystarczyła tylko ta jedna sprawa – nie zawiadomiony obrońca. W lutym kolejny już więc raz – trzeci w ciągu ostatnich czterech lat – Sąd Apelacyjny będzie się zajmował sprawą Zenona M.

Przed laty był on jednym z najbogatszych wrocławian. Sponsorował drużynę koszykarską. Na początku lat 90-tych był posłem. Z kolei na początku kolejnej dekady trafił do aresztu. Właśnie m.in. w związku z podejrzeniami wyłudzania bankowych kredytów.

Kiedy przed rokiem przypominaliśmy jego sylwetkę mówił nam, ze jest pewien uchylenia przez Sąd Najwyższy wyroku skazującego. Jak się okazało miał rację.

Czytaj więcej: http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/3740125,wroclaw-skazany-byly-posel-na-wolnosci-powod-sedziowie-zapomnieli-o-obroncy,id,t.html